61 miljoen foto's

Een grote kijkdoos met 61 miljoen foto’s. Met drie kliks de hele wereld over. Mooie foto’s, kiekjes, een veelheid aan onderwerpen, van doorkijkjes in de jongerencultuur van Brazilië tot een serie foto’s van echte getallen, beginnend bij een en nu ergens bij 760.

Als je de moeite neemt om tien minuten te klikken in www.fotolog.net zie je de echte mondialisering in een notendop.

Natuurlijk kan je al heel poosje over de hele wereld surfen, maar ik spreek geen Japans of Portugees. En mijn kennis van de Franse straattaal is ook erg beperkt. Dus tekst heeft zo letterlijk zijn grenzen.

Foto’s hebben die grenzen niet. Dat geeft, met een site die zich richt op foto’s van over de hele wereld, ongekende mogelijkheden. En als de site dan ook nog een user-interface heeft met google-achtige eenvoud, die je stimuleert verder te kijken dan je neus lang is, heb je werkelijk iets unieks.











Wat moet je nu met 61 miljoen foto’s? Wat zie je dan nog? Wat mij opvalt is dat veel van de series van foto’s snel herkenbaar zijn als van één en dezelfde maker. Een natuurlijk soort personal branding.

En dat is heel interessant. Juist in die veelheid neemt de herkenbaarheid toe. Door de eigenheid van de fotograaf. Hij maakt zijn eigen foto’s vanuit zijn persoonlijk kunde, smaak of voorkeur voor een bepaald onderwerp. En die foto’s zet hij op zijn fotolog. En dat is vrijwel meteen herkenbaar.

Zou daar een les in zitten voor organisaties die, in de overvloed van de westerse consumptiemaatschappij, betekenis willen hebben voor hun klanten?

Ik denk van wel. Leve de fotograven van fotolog.net.

Hein Duijnstee