In de zaal zaten voornamelijk pakken met grijzende haren.
Nu kan je verschillende dingen zien tijdens deze bijeenkomst. Zo is men het er roerend over eens dat global trade, de opkomende marketen en buitenlandse staatsfondsen erbij gewoon bij horen. Dat is geen bedreiging, dat is een kans. Maar dat had je ook niet anders verwacht in zo’n setting.
China en India zijn niet alleen dichtbij, ze komen ook dichtbij. Dat ervaar je zo’n middag. En als er net zoveel gelachen wordt als op het podium dan krijgt Rem Koolhaas meteen zijn zin, namelijk alleen door heel veel met elkaar te praten krijg je begrip. Dan is het niet het vingertje (van de dominee), maar de dialoog die voor een verdere verspreiding van onze democratische waarden zorgt. Er moet gewoon meer geluld worden. De bonte stoet van Europese landen die elkaar 60 jaar geleden nog naar het leven stonden, treden nu in harmonie op. En daar wordt nog steeds heel veel gepraat. Europa is wijze les en een bron van inspiratie.
En misschien is het ook zo in de wereld binnen onze organisaties. Er moet gewoon meer geluld worden. Elkaar leren begrijpen, complexiteit niet uit de weg gaan, weten om te gaan met tegenstrijdigheden en spagaten, weten dat er zonder wrijving geen glans is, allemaal draagt het bij tot meer samenwerking en uiteindelijk tot resultaat. Niet de focus van het dwingende resultaat maar de-goed-en-veel-met-elkaar-omgaan focus. En als iemand zeg dat dat teveel tijd kost, die moet eens kijken naar hoeveel onzinnige managementrapportages er geschreven en bestudeerd worden en die niets toevoegen aan de organisatie. Die moet maar eens kijken hoeveel energie er verspild wordt met management bullshit. Die moet maar eens kijken hoeveel nergens over gaat in ons oh zo efficiënte bedrijfsleven.
En daarvoor geldt trouwens ook binnen is buiten. Als het binnen over niks gaat zal het met de klant ook wel over niks van betekenis gaan. Valse klantgerichtheid die alleen de statistieken streelt en niet de ziel van de klant.
Zo gaat dat met een sessie zoals op 11 december. Ik had misschien moeten leren over hoe wij met onze bedreiging om moeten gaan, maar ik ga naar buiten met het voornemen meer gewoon te praten. Dus koffers gepakt en niet vier weken naar India maar een jaar!
Al met al een onverwachte cross-over tussen architectuur en business: it’s a wonderfull world.
Hein Duijnstee
