woensdag, juni 08, 2005

3000 keer per dag



"The average American is now subjected to some 3,000 marketing messages every day".

Dit gegeven, dat geciteerd werd in de Economist, stemt tot nadenken en roept vragen op. Is 3000 veel? Te veel om nog effect te hebben, te veel om je niet aan te ergeren? Te veel om er nog iets aan te doen? Is dit het signaal dat de traditionele marketing failliet is?

Iemand zei mij eens: "If you can't beat them with brilliance, baffle them with bullshit". En dat is er aan de hand, volgens mij. En dat is wel iets om even bij stil te staan. Want dit lijkt een zaak van grove verspilling.

De vraag is dan wie moeten we hier op aanspreken? Wie geven we de schuld? Het probleem is dat we de schuldige niet kunnen aanwijzen. Niemand doet het en tegelijkertijd doet iedereen het. Die ene schuldige is niet te vinden, net zo min als er een schuldige is aan te wijzen voor de files elke dag. Dat doen we ook met z'n allen.

Is het dan onvermijdelijk aan te schuiven in files van marketing uitingen?



file


Nee!

Maar niet door nog geavanceerdere statistieken en marktonderzoek. Een route-informatiesysteem is volstrekt zinloos in de file. Ook niet door al die marketing uitingen nog mooier of leuker of creatiever te maken. Want hoewel het ongetwijfeld aardiger is om in een Ferrari in de file te staan dan in een Opel, de bedoeling is om snel te rijden met die kostbare bolide en dat lukt niet in de file.

Het kan wel door het speelveld te veranderen. Niet in de file gaan staan, maar gaan lopen of fietsen. Desnoods met de trein. Je eigen weg gaan.

In marketing termen betekent dat aandacht geven. Echte aandacht die de hersenen, het hart en de onderbuik raakt. Met hart en ziel op zoek naar je klant. Dat gaat misschien niet zo snel, maar uiteindelijk blijf je in beweging en het bespaart een hoop frustratie en geld.

En wat aandacht is, weten we allemaal. Iedereen weet wanneer hij het krijgt en u en ik voelen onmiddellijk wanneer de grondtoon niet echt is. Dat is het uitgangspunt van het nieuwe spel. En dat niet zomaar volledig beheerst kan worden, moge duidelijk zijn.

Met een organisatie de nieuwe wegen van de aandacht vinden, is geen sinecure. Maar onmogelijk is het niet. Je moet het leuk vinden om veel te proberen, het niet erg vinden soms een doodlopend pad te bewandelen en terug te keren. Maar uiteindelijk gaat het steeds beter. Je komt sneller van a naar b. Je voorkomt ergernis bij je klant en weet hem direct te raken. Door betere boodschappen, goede service, heldere propositie op die momenten dat het van belang is.

En dat kan je organiseren, met een beetje inzicht en lef.




Nomen est omen



Naar aanleiding van de naamsverandering van de SFB Group in Cordares, zei bestuursvoorzitter Joep Schouten in een interview: "Eerder hebben we enkele lagen uit de organisatie gesneden om ons meer naar buiten te richten".

Mooie woorden die de zin 'organisaties hebben zo hun betekenis?' lijken te ondersteunen. Bij nader inzien ontgaat mij de logica toch. Ik snap niet hoe minder lagen de organisatie nu per se meer naar buiten gericht maken. Dit citaat lijkt toch thuis te horen in de categorie 'bijna goed'.


Bullshit-Negation_in-color_small-Sign



Of zie ik het toch verkeerd? De naamsverandering is, volgens de heer Schouten in datzelfde interview, ingegeven door het feit dat mensen de pensioenbeheerder onterecht met een sociale instelling bleven associeren (Sociaal Fonds Bouwnijverheid was de oorspronkelijke naam).

Zou de logica dan zitten in het feit dat snoeien in de lagen een teken is van het laten varen van het sociale karakter? Snoeien als teken van bedrijfsmatige en marktgerichte (naar buiten gerichte) aanpak?

Dat zou kunnen! Dan was niet alleen de reorganisatie betekenisvol, maar is de naamsverandering dat ook. Maar dat was al langer bekend.